O nama

Istorija Crvenog krsta

Srpsko društvo Crvenog krsta je osnovano 6. februara 1876. godine. Inicijativu za osnivanje pokrenuo je dr Vladan Đorđević, a za prvog predsednika izabran je mitropolit Mihajlo Jovanović.

Istoga dana, formiran je i mesni odbor za grad Beograd, danas Crveni krst Beograda.

Crveni krst Beograd danas u svom sastavu ima 17 lokalnih organizacija i to: CK Barajevo, CK Voždovac, CK Vračar, CK Grocka, CK Zvezdara, CK Zemun, CK Lazarevac, CK Mladenovac, CK Novi Beograd, CK Obrenovac, CK Palilula, CK Rakovica, CK Savski venac, CK Sopot, CK Stari grad, CK Surčin i CK Čukarica.

Istorija Crvenog krsta Srbije

6. februara 1876.godine osnovano je Srpsko društvo Crvenog krsta . U godini osnivanja, Srpsko Društvo Crvenog krsta okupilo je oko 2000 članova i osnovalo je 35 pododbora u zemlji. 24. marta 1876.godine na inicijativu Srpskog društva Crvenog krsta Kneževine Srbije pristupila je Ženevskim konvencijama. Kneževina Srbija visoko je cenila zalaganje Društva u pomoći ljudima, a osnovni zadatak tadašnjeg Crvenog krsta bio je pomoć vojnom sanitetu. Knez Milan Obrenović odlikovao je predsednika Crvenog krsta Velikim krstom Takovskog reda, a 11.juna 1876. godine Međunarodni komitet Crvenog krsta priznao je Srpsko društvo Crvenog krsta. Zakonskim odredbama iz 1896.godine Društvo je postalo autonomno, njegov amblem je zaštićen od zloupotreba, dobijene su povlastice na želenici, pravo na besplatno korišcenje telegrama, oslobođenje od carinskih dažbina, kao i od svih taksi od zemaljskih vlasti Temelji Doma Crvenog krsta udareni su juna 1879.godine u Siminoj ulici u Beogradu, gde se Crveni krst Srbije i danas nalazi. U prvom svetskom ratu Društvo je delovalo u zemlji i inostranstvu. Naime, deo Srpskog Društva ostao je u Beogradu i Kruševcu, sedište se premestilo u Niš, deo se sa vojskom i Vladom evakuisao na Krf, a zatim preko Italije u Švajcarsku.

Društvo je nastavilo rad 1918.godine i vec 1920.godine imalo 40 pododbora i oko 30.000 članova. U to vreme veliku pomoć narodu preko Crvenog krsta, pružali su naši iseljenici. Srpsko društvo Crvenog krsta održalo je 25.decembra 1921.godine svoj poslednji godišnji skup i svoje tekovine prenelo je na svog naslednika – Društvo Crvenog krsta Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Crveni krst je i kasnije menjao ime i zavisnosti od imena države u kojoj je postojalo. Tokom drugog svetskog rata Društvo je delovalo pod imenom Društvo Crvenog krsta Kraljevine Jugoslavije, a krajem 1944.godine u svim republikama osnovani su glavni odbori Crvenog krsta. U periodu raspada bivše Jugoslavije, Crveni krst Srbije nastavio je da ostvaruje svoje zadatke zbrinjavajuci veliki broj izbeglica i raseljenih, distribuirajući pomoć od međunarodnih donatora, uglavnom od Međunarodnog komiteta Crvenog krsta, Međunarodne Federacije društava Crvenog krsta i Crvenog polumeseca, Visokog komesarijata za izbeglice Ujedinjuenih nacija, od Svetskog programa hrane, Humanitarnog biroa Evropske unije i nacionalnih društava i donatora koji su pružali pomoć tokom devedesetih i početkom ovog veka.

U poslednjih dvanaest godina Crveni krst Srbije se preko 160 opštinskih organizacija, 4 gradske i 2 pokrajinske organizacije Crvenog krsta posebno angažovao na prihvatu i zbrinjavanju izbeglih i prognanih lica sa prostora bivše Jugoslavije kojih je bilo više stotina hiljada, kao i u zbrinjavanju privremeno raseljenih lica sa Kosova i Metohije, kojih je blizu 200.000, zatim na pružanju pomoći za blizu 100.000 socijalno ugruženih gradana …

Istorija Crvenog krsta

Ideja o osnivanju organizacije Crvenog krsta začeta je 1859. Godine, kada je Anri Dinan, madi švajcarac, prisustvovao sceni krvave bitke kod Solferina (Italija). Bitka se vodila između Austrije i francusko- sardinskih saveznika. Krvava bitka koja je trajala 15 sati ostavila je sa sobom 40.000 ranjenih koji su umirali na bojnom polju. Svega nekoliko lekara, koji su se tu zatekli, trudili su se da sa neznatnim sredstvima pruže pomoć ranjenicima, ali za većinu njih spasa nije bilo… Dinan je uspeo da organizuje lokalno stanovništvo da pomognu ranjenicima- da im saniraju rane, da in nahrane i što je najbitnije- da ih uteše. Po povratku u Švajcersku, Dinan piše knjigu “Sećanje na Solferino”, u kojoj nije samo opisao stravično stanje ranjenika posle bitke već je i izneo svoje ideje o međunarodnoj konvenciji koja će osigurati zaštitu civila žrtava rata, kao i ideju o stvaranju društava za pružanje pomoći u svim zemljama.

Crveni krst je osnovan u Ženevi 1863. Godine, kao Internacionalni koitet za pomoć ranjenicima. Amblem udruženja je bio crveni krst na beloj zastavi (suprotno od švajcarke zastave).

Narednih godina, 12 zemalja je prihvatilo ženevsku knvenciju- prekretnica u istoriji čovečenstva kojom se prihvata postojanje „neutralne“ organizacije u ratovima, čiji je zadatak da pomaže svim ranjenicima. U celom svetu, počinje obuka dobrovoljaca za pružanje prve pomoći bolesnima i ranjenima. Snabdevaju se magacini zavojnim materijalom, ćebadima i drugim potrepštinama za pomoć; sve je spremno za slučaj izbijanja sukoba.

Dana 17. jula 1866. Stvoren je švajcarski Crveni krst. U celom svetu, počinje obuka dobrovoljaca za pružanje prve pomoći bolesnima i ranjenima. Snabdevaju se magacini zavojnim materijalom, ćebadima i drugim potrepštinama za pomoć; sve je spremno za slučaj izbijanja sukoba.

U svakoj vrsti prirodne katastrofe ili rata, organizacija Crvenog krsta je spremana da angažuje sva svoja sredstva kako bi pomogla i odbranila ljudska prava. Crveni krst svojim humanitarnim angažmanom, koji je zasnovan na solidarnosti među svim ljudima, daje svoj indirektan ali neophodan doprinos izgradnji pravnog i trajnog mira u svetu. Ideal Crvenog krsta da okuplja sve ljude i narode na planeti. U skladu sa svojim humanitarnim radom, Crveni krst takođe radi za mir i toleranciju …